ประเทศในแอฟริกาได้รับความช่วยเหลือจากต่างประเทศตั้งแต่ได้รับเอกราชมาตลอด เว็บตรง60 ปีที่ผ่านมา และแอฟริกายังไม่ได้รับการพัฒนาหรือพึ่งพาตนเอง ตั้งแต่ปี 1970 โลกได้ใช้เงินช่วยเหลือไปแล้วกว่า 5 ล้านล้านเหรียญ เงินจำนวนมากได้มาถึงแอฟริกาแล้ว การช่วยเหลือแอฟริกานั้นเป็นเหตุอันสูงส่ง แต่การรณรงค์ครั้งนี้ได้กลายเป็นโรงละครของการทุจริตอาละวาดและการใช้อำนาจโดยมิชอบแผนมาร์แชลเป็นความคิดริเริ่มของอเมริกาที่ผ่านในปี 2491
เพื่อขอความช่วยเหลือจาก
ต่างประเทศไปยังยุโรปตะวันตก เป้าหมายของสหรัฐอเมริกาคือการสร้างภูมิภาคที่ถูกทำลายจากสงคราม ขจัดอุปสรรคทางการค้า ปรับปรุงอุตสาหกรรมให้ทันสมัย ปรับปรุงความเจริญรุ่งเรืองของยุโรป อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้เกิดขึ้นในแอฟริกา ความช่วยเหลือจากต่างประเทศมีส่วนทำให้เกิดการทุจริตในแอฟริกาผ่านเงินจำนวนมหาศาลที่ส่งไปและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากร เงินที่ท่วมท้นในแอฟริกาไม่ได้มาจากโครงการช่วยเหลือระดับรัฐบาลต่อรัฐบาลเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพันธมิตรระหว่างประเทศ เช่น ธนาคารโลก องค์การการค้าโลก และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ซึ่งทำหน้าที่เป็นสื่อกลางระหว่างรัฐบาลผู้บริจาคและรัฐบาลที่รับ
เมื่อมีการเสนอความช่วยเหลือ วัตถุประสงค์หลักคือการช่วยส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและสวัสดิการที่สามารถนำมาใช้เพื่อสร้างสิ่งจำเป็นของชีวิตในประเทศเหล่านี้ ความช่วยเหลือจากต่างประเทศได้กลายเป็นสิ่งที่สามารถทำได้สำหรับชนชั้นสูงในแอฟริกาและตัดผลประโยชน์พิเศษของเจ้าหน้าที่รัฐบาลมากกว่าที่จะเป็นสาธารณะ และสิ่งนี้นำไปสู่สถานการณ์ที่แอฟริกาล้มเหลวในการกำหนดจังหวะและทิศทางการพัฒนาของตนเอง รัฐบาลแอฟริกาไม่เต็มใจที่จะสร้างรายได้ทั้งที่พวกเขาไม่ฟังความคิดเห็นและความคิดเห็นของพลเมืองของตนเพียงเพราะความช่วยเหลือทำให้เกิดการพึ่งพา เกือบครึ่งหนึ่งของงบประมาณของประเทศในแอฟริกาส่วนใหญ่มาจากความช่วยเหลือทางการเงินจากประเทศอื่น ๆ และองค์กรระหว่างประเทศที่ออกจาก
แอฟริกา พลเมืองไม่สามารถพัฒนานโยบาย
เศรษฐกิจใหม่และวาระการพัฒนา รัฐบาลแอฟริกาทั้งหมดทำได้เพียงแค่นั่งรอการตรวจสอบความช่วยเหลือครั้งต่อไป เนื่องจากพวกเขามีมูลค่าสูงสุด และประชากรยังคงอยู่รอดได้โดยใช้เงินน้อยกว่าหนึ่งดอลลาร์ต่อวัน อย่างไรก็ตาม ประเทศต่างๆ เช่น แทนซาเนีย บอตสวานา และมอริเชียส ซึ่งได้รับความช่วยเหลือก็ลงทุนโดยตรงกับความต้องการของพลเมืองของตน และการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ความช่วยเหลือจากต่างประเทศสามารถช่วยเฉพาะประเทศในแอฟริกาที่ดำเนินการปฏิรูปการเมือง เศรษฐกิจ สถาบัน และการต่อต้านการทุจริตการทุจริตเป็นปัญหาที่เก่าแก่ในแอฟริกาและมีรากฐานมาจากลัทธิล่าอาณานิคมและได้รับการแนะนำโดยรัฐบาลอาณานิคมที่ทุจริต
การทุจริตได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันในทวีปนี้ และเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ละเลยมากที่สุดในยุคของเรา เชื้อเพลิงดังกล่าวทำให้เกิดความอยุติธรรม ความไม่เท่าเทียมกัน และชาวแอฟริกันที่ถูกกีดกันจากบริการพื้นฐานหลายอย่าง เป็นตัวเร่งให้เกิดความไม่ไว้วางใจในระบอบประชาธิปไตยในแอฟริกา ความช่วยเหลือส่วนใหญ่ที่ได้รับจาก Aid Africa มักถูกปล้นโดยรัฐบาลและเจ้าหน้าที่ที่ทุจริต ในประเทศแอฟริกาส่วนใหญ่ รัฐบาลทั้งหมดทำเพียงแค่นั่งรอการตรวจสอบความช่วยเหลือครั้งต่อไป ตัวอย่างเช่น ในโมซัมบิกตั้งแต่พวกเขาเริ่มได้รับความช่วยเหลือจากต่างประเทศ,ระดับการพึ่งพาเป็นเปอร์เซ็นต์ของ GDP เพิ่มขึ้น 16 จุดในเวลาน้อยกว่า 20 ปี และแซมเบียในช่วงหลายปีที่ผ่านมาได้ส่งต่อความช่วยเหลือจากต่างประเทศ แต่เมื่อแซมเบียได้รับเอกราช ประเทศก็ถูกจัดอยู่ในประเภทประเทศที่มีรายได้ปานกลาง วันนี้ แซมเบียเป็นหนึ่งในประเทศที่ยากจนที่สุดทั่วโลก แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากต่างประเทศจำนวนมากก็ตาม.,ในยูกันดานักวิจารณ์โต้แย้งว่าเนื่องจากความช่วยเหลือจากต่างประเทศ,ยูกันดาเป็นหนี้บุญคุณมากกว่าที่เคย และความช่วยเหลือก็ถูกตำหนิสำหรับการรักษาความไม่ยุติธรรมและการคอร์รัปชั่นของประธานาธิบดีโยเวรี มูเซเวนีจากการล่มสลายทางการเมือง มีการโต้แย้งว่าหากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากต่างประเทศ ระบอบการปกครองปัจจุบันของประธานาธิบดีมูเซเวนีคงจะล่มสลายเนื่องจากความไม่พอใจของสาธารณชนในการเผชิญกับความท้าทายครั้งใหญ่ที่ประเทศกำลังเผชิญอยู่ และอาจถูกแทนที่ได้ ในปี 2019 มาตรวัดการทุจริตทั่วโลกเปิดเผยว่ามากกว่าหนึ่งในสี่คนหรือประมาณ 130 ล้านคนใน 55 ประเทศในแอฟริกาที่สำรวจจ่ายสินบนเพื่อเข้าถึงบริการสาธารณะที่จำเป็น ทวีปนี้กำลังประสบกับความยากจนอย่างสุดขีดในปัจจุบันเมื่อเทียบกับทศวรรษ 1990.หากไม่มีการจัดการกับความท้าทายเหล่านี้ หลายประเทศในแอฟริกาเสี่ยงที่จะพลาดเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDG) ของพวกเขาในปี 2030 การทุจริตยังคงเป็นอันตรายต่อความพยายามในการนำผู้คนออกจากความยากจนเว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง
